Birma: een land van onderdrukking

Beste mensen,

Even en korte update over mijn avonturen in de reisbranche. Bijna twee maanden geleden ben ik door mijn reisorganisatie benaderd om een reis te begeleiden in Birma. Een land waarover ik veel heb gehoord tijden mijn reizen in Laos, Camodja enz. Geruchten gingen dat mensen aardig en gastvrij zijn, het land adembenemend mooi. Echter er is meer.....

Helaas zijn die berichten verteld voordat de oorkaan Nargis op 2 en 3 mei 2008 over het land raasde. Uit de eerste bronnen destijds heb ik enkele cijfers op een rijtje gezet:
84.537 doden;
53.836 vermisten,
19.359 gewonden,
2,4 miljoen mensen getroffen
50-150.000 huizen totaal verwoest (ongeveer 2/3 van alle huizen is zwaar beschadigd)
1.300.000 acres (325.000 hectare) landbouwgrond verwoest
300.000 waterbuffels gedood

Als ik de geheugens van het publiek kan opfrissen. Tv-journaals, Nova uitzendingen, en diverse kranten hebben over dit land geschreven. Hulpverleners mochten het land niet binnen, de Juna (regering) had geen noodplan en heeft ter eigen bescherming niet direct hulp toegelaten. Toch ben ik zelf wat vergeten tijdens het aanhoren van dit nieuws destijds: wij hebben het hier goed. Al gaat het even economisch niet zoals gepland, wij hebben menselijke rechten, wij worden niet onderdrukt en kunnen openlijk spreken. Mensen in Birma leven in een grote gevangenis. Als ik me de artikels nog kan herinneren luidde één van de titels: Burma 52 miljoen gevangenen. De junta heeft het land al heel wat jaren in hun macht en onderdrukken mensen. Achter elke steen, zelfs een vriend of een familielid kan een verrader zitten. Als je slecht spreekt wordt je gevangen gezet. Het ultieme voorbeeld is Aung San Suu Kyii van de oppositie (NLD)die al 20 jaar gevangen wordt gehouden in eigen huis. Mensen werken onder dwang. Ze hebben spoorwegen aangelegd en zelfs toeristische gebouwen moeten bouwen. Om die reden ontmoedigt de Eu en daarmee het Nederlandse ministerie om economische handelingen met het land te ontwikkelen en ontraden een bezoek. De junta wordt daar namelijk alleen maar sterker van. Een gegeven is dat oliemaatschappijen wel zaken doen en dat pijpleidingen zijn aangelegd met dwangarbeiders en dat mensen uit hun dorpen zijn verwijderd. Een bezoek aan Birma moet wel wat opleveren...

Hopelijk krijg ik de kans om de kleine mensen te spreken en deze mensen economische voortgang te geven door met hun mee te gaan, met hun te praten en gebruikt te maken van hun diensten. Maar niet alleen dat. Misschien is het waardevoller om naar elkaar te luisteren en te begrijpen. Vervolgens, het door te vertellen en overwegende stappen te nemen om hulpmaatregelen te activeren. Dit is namelijk het enige lichtpuntje in de negatieve stroop van ontradingen om naar Birma te gaan.

Binnenkort het reisverhaal en de ervaringen....